Σάββατο 18 Ιουλίου 2020

Ο Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης σαν «ύστατη πράξη διαμαρτυρίας»

Αποστολάκης - Ψαραντώνης - Μανωλάκης

Ο Τρούλος

"Ο θάνατος φέρνει μιαν ανείπωτη παγωνιά κι οι αθρώποι, σαν τα ζωάκια, πλησιάζουνε κοντά για να ζεσταθούνε.
...
 "Ο θάνατος σε κάνει να δώσεις απαντήσεις μέσα απ’ αυτά που αγαπάς, επανορίζοντας το χρόνο και διαλύοντας αναστολές κι αναβολές."
...
 "Κατάλαβα για άλλη μια φορά, ότι η μαγεία της ζωής βρίσκεται στη συνέργεια. Να φτιαχτεί με όρεξη κάτι, που να δίνει απάντηση σ’ ένα ανύπαρκτο ερώτημα. Γιατί, αλήθεια, ποιός έχει ανάγκη την τέχνη, σ΄ένα κόσμο που οι άνθρωποι μοιάζουν, όλο και περισσότερο, με κομπιούτερς;"
...
 "Κατάλαβα για άλλη μια φορά, ότι το Απόλυτο, ο «Θεός», που εκδιώχθηκε από τις εκκλησίες, τα κοινοβούλια, τα δικαστήρια, κρύφτηκε κουρελιασμένος στις ψυχές μερικών ελάχιστων καλλιτεχνών του κάθε μέρα.  
Γι’ αυτό η εξουσία ήταν πάντα εχθρική με την τέχνη. 
Ήθελε να ανατινάξει το τελευταίο καταφύγιο του Θεού."
...
 "Οι μοντέρνοι θεοί, όπως το Κέρδος, η Φήμη, η Ανάπτυξη, η Ασφάλεια είναι θεαματικοί: κάθε μέρα ανθρωποθυσίες! 
Εξουσία: ιεραρχία-υποταγή στον κοινωνικό νόμο. 
Τέχνη: ελευθερία- αρμονία με το φυσικό νόμο." 

...
 "Κατάλαβα για άλλη μια φορά, τι τρομερό έγκλημα διαπράξαμε, που στηριχτήκαμε στον τριτογενή τομέα (π.χ. υπηρεσίες, τουρισμός) και απεμπολίσαμε τον πρωτογενή (μονοκαλιέργειες, απαξίωση υλικών και πνευματικών αγαθών). Ο συντομότερος δρόμος να χάσει ένας λαός την αυτάρκεια, την ανεξαρτησία, την ελευθερία του. " 
...
 "Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι σαν την φύση την Άνοιξη. Οργιώδες παιγνίδι, έρωτας, πειραματισμός, επανάσταση, δημιουργία, , τρέλα, ακόμη κι αν εκφράζεται με τον πιο μελαγχολικό τρόπο. "

 Ο Τρούλος
 


Θα βγω στον τρούλο τς εκκλησάς να δω ανέ τς αρέσει 
και θα φωνιάζει ένα χωριό «όφου κι εδά θα πέσει!». 

Ωσάν το χοίρο στα πηλά μ’ αρέσει να κυλιούμαι 
να μη γνωρίζει και κιανείς ποιός είμαι κι από πού ‘μαι.

 Στη μέση μέση του χωριού θέλω να τελειώσω 
αυτή την ψεύτικη ζωή που με παιδεύει τόσο.