Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Το θράσσος τους δεν έχει όρια (5)

Το Ψέμα:
"Οι Καθηγητές δεν θέλουν αξιολόγιση"

Η αλήθεια είναι ότι η αξιολόγηση που σχεδιάστηκε είναι μια αναγκαία ίσως αλλά όχι ικανή  συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα.
Η αρχή έγινε με τον τρόπο διορισμού με τον  ΑΣΕΠ από το 1998 (σήμερα οι πρώτοι διορισθέντες που αξιολογήθηκαν αξιοκρατικά έχουν 15 χρόνια υπηρεσίας.) 
Η αλήθεια είναι ότι η αξιολόγηση πηγαίνει χέρι - χέρι με την επιμόρφωση. Φτιάξανε την εισαγωγική επιμόρφωση, και μετά ΤΊΠΟΤΑ. Η μάλλον ανακάλυψαν ευρωπαϊκά πακέτα και άρχισε η επιμόρφωση - πιστοποίηση στις νέες τεχνολογίες, τόσο νέες που χρειάστηκε 10 χρόνια για να ξεκινήσουν, την εποχή δηλαδή που η ευρωπαϊκή ένωση είχε σχεδιάσει την εποχή των δικτύων, τα οποία θα μπουν μετά ?? χρόνια.
Ο πρωτοδιόριστος καθηγητής "σπρώχνετε" να μπει να διδάξει όπου βρεθεί θέση. Δεν είναι το ίδιο να διδάξεις σε Γυμνάσιο, Λύκειο ή Τεχνικό.

Η αξιολόγηση, όπως προτείνεται σήμερα μπορεί να κρίνει ικανοποιητικά ίσως την επιστημονική επάρκεια του Καθηγητή, πολύ λίγο την (πρακτική και όχι Θεωρητική) Παιδαγωγική του κατάρτιση, και καθόλου την ικανότητα να δουλεύει σε ομάδα, και τις ικανότητές του σε θέματα διοικητικά και οργανωτικά.